Azərbaycan dilinin izahlı lüğəti. 2009.
alasaqqal — (Qazax) ağsaqqal, çalsaqqal … Azərbaycan dilinin dialektoloji lüğəti
çini — is. <coğr. addan> Müxtəlif məmulat istehsal etmək üçün istifadə olunan əla gildən hazırlanmış süni mineral kütlə. // Həmin kütlədən hazırlanmış. Çini boşqab. – Qasid gəldi haf kimi; İncəlmişdi sap kimi; Gözlə, yarın qəlbini; Qırma çini qab… … Azərbaycan dilinin izahlı lüğəti
elə — əvəz. 1. O cur, o təhər, o sayaq. Elə söz demək olmaz. Elə sözlər danışma. – . . Şəxs gərək elə bir iş tutsun ki, onu bacarıb yerinə yetirməyə qabiliyyəti olsun. C. M.. Gəl elə kişnəmə, saqın, kəhərim! R. R.. <Cuma> Maralın evində elə… … Azərbaycan dilinin izahlı lüğəti
istintaq — is. <ər.> hüq. Cinayətlə əlaqədar məsələni aydınlaşdırmaq üçün aparılan sorğu sual; söylətmə, soruşma, dindirmə, ifadə alma (müttəhimdən, şahiddən). Zeynal başını aşağı salmışdı. İlk istintaqda söylədiyi bir sözü dana bilməyəcəkdi. S. H..… … Azərbaycan dilinin izahlı lüğəti
keşişsifət — sif. Keşiş kimi uzun saqqalı olan; görünüşcə, qiyafəcə keşişə oxşayan. Hamı boynu zəncirli, keşişsifət, uzun çalsaqqal, qarapaltar kişinin ağzından çıxacaq hökmün necə olacağına müntəzir idi. M. C … Azərbaycan dilinin izahlı lüğəti
tayqıç(lı) — sif. Bir qıçı olmayan, bir qıçı kəsik; birqıçlı. Bu ortaboylu, tayqıç, çalsaqqal kişinin qəribə tərcümeyihalı vardı. S. Vəliyev. <Adil:> Atam cəbhədən tayqılça z., qolunun biri də girdən düşmüş halda qayıtdı. B. Bayramov … Azərbaycan dilinin izahlı lüğəti
tayqılça(lı) — sif. Bir qıçı olmayan, bir qıçı kəsik; birqıçlı. Bu ortaboylu, tayqıç, çalsaqqal kişinin qəribə tərcümeyihalı vardı. S. Vəliyev. <Adil:> Atam cəbhədən tayqılça z., qolunun biri də girdən düşmüş halda qayıtdı. B. Bayramov … Azərbaycan dilinin izahlı lüğəti
üz — is. 1. İnsan başının qabaq hissəsi; surət, sifət, çöhrə, sima. Üzünün ifadəsi. Qəşəng üz. – Mərcan bəy diqqətlə Kərbəlayı Qubadın üzünə baxır. Ü. H.. <Qızın> yumru, gözəl üzü və yanaqları açıq sərin havada qızarmışdı. M. İ.. // Heyvan… … Azərbaycan dilinin izahlı lüğəti
yan — is. 1. Tərəf, ətraf. Yanlarda düşmən qalmamışdı. H. N.. <Güldəstə:> Məktub bu yandadı. H. Seyidbəyli. Yan almaq – yanaşmaq, yaxınlaşmaq, yaxın durmaq. <Rəsul> yan alıb lotubaşıdan xəbər aldı: – Əmi, bu kağızlar nə olan şeydir? «Aşıq… … Azərbaycan dilinin izahlı lüğəti
əl — is. 1. Qolun biləkdən dırnaqlara qədər olan hissəsi. Əli ilə tutmaq. Sağ əl. Əllərini yumaq. Əlini çiyninə qoymaq. Əli ilə sığallamaq. Əli ilə götürmək. İnsan işlərinin çoxunu əlləri ilə görür. – Tək əldən səs çıxmaz. (Ata. sözü). Əfsus ki,… … Azərbaycan dilinin izahlı lüğəti
